دانشمندان و مه‌جبینان مجلس،
به نظرتون در فارسی Bible رو چطور باید ترجمه کنیم که کمتر وجه قدسی داشته باشه؟
تنها ترجمه‌ی موجود، کتاب مقدس، به خاطر بار سنگین معنایی واژه‌ی «مقدس» یک سوگیری پیشینی به شنونده میده، حتی اگر گوینده چنین هدفی نداشته باشه. مثلاً ما Hebrew Bible رو کتاب مقدس عبری می‌گیم، در حالی که این می‌تونه عنوان یک کلاس باشه که هیچ ارتباطی با تقدس این متن نزد مشتی آدم نداره.
در ضمن، در هیچ شرایطی با اینکه قربانی تجاوز مقصره چون خوشش اومده بود شوخی نکنید. این شوخیتون جز بی‌شعوری شما دلالت بر هیچ چیز دیگری نداره.
حالا توی یه بحث مربوط، با اینکه به نظرم فحش و دشنام اختراع خیلی جالبیه توی جامعه‌ی انسانی، اما اینکه چیزی که الان گفتم پایه‌ی اصلی بخش عظیمی از فحش‌ها(ی فارسی)ست باعث شده که آدم رغبت نکنه سمت هیچ فحشی بره. کمتر فحشی وجود داره که این وجه جنسیت‌زده رو نداشته باشه. کاش همت کنیم و با هم فحش‌های آبدار بدون نگاه ضد زن درست کنیم. سکس هم عملیست (حداقل) دوطرفه که آدم‌ها به خواست خودشون و برای لذت خودشون و دیگری (و دلایل دیگه) انجامش میدن. آنچه که بهش میگن «کردن» فقط می‌تونه تجاوز جنسی باشه.
از اینکه تجاوز و سکس بدون رضایت موضوع شوخی باشه بدم میاد. این تصور معمول وجود داره که که در سکس یکی فاعله و دیگری مفعول. یکی با فعلش داره قدرت و برتریش رو نشون میده و دیگری با مفعول بودن حقارت و شأن پایین‌تر رو از آن خود می‌کنه. به نظرم این نگاه از جنسیت‌زدگی عمیق صاحبش میاد. اول یک ویژگی رو به زن بودن (و زنانه بودن) نسبت میدن و بعد اون میشه ویژگی مشترک همه‌ی آن‌ها که جایگاهی فروتر از انسان کامل دارند (که صاحب همه‌ی صفات مردانه است). مثال بارزش همه‌ی لودگی‌هاییست که با «مفعول» سکس بودن یک مرد می‌کنند.
«بکُش با تیر مژگون خار و زارم بکَش نقش کمان اندر مزارم که تا هر مسلمی داند که من هم شهید شیوه‌ی ابروی یارم»
ایزدان علم و دانش و گرانش بالاخره طلبیدند و امروز به کلتک شرف‌یاب شدم. نگم که چقدر کمپس زییایی داره و چقدر ذوق کردم. کلاً از اینکه مشتی آدم رو بذاری جایی و ازشون بخوای که با دغدغه‌ی کم کاری که دوست دارند رو بکنن خیلی ذوق داره. حالا علاوه بر پوزیشن پست‌داک از کلتک، دوست‌دختر کلتکی هم می‌خوام.
بعدش هم گفتم من که تا اینجا اومده‌ام، یه سر به رصدخونه‌ی گریفیث هم بزنم برای تنوع و گذر از ساعت پیک ترافیک. حاصل اینکه کاش دوست‌دختر مذکور ستاره‌شناس هم باشه. :)
«که در خون خستگان، دل‌شکستگان، آرمیده طوفان»
وه که چه خوش‌تیپ بوده‌اند این‌ها.
https://www.flickr.com/photos/pennstatespecial/albums/72157632704242714/
«و عقابی را دیدم و شنیدم که در وسط آسمان می‌پرد و به آواز بلند می‌گوید، وای وای وای بر ساکنان زمین»
«طمع در آن لب شیرین نکردم اولی
ولی چگونه مگس از پی شکر نرود»
«لا تخف یا بن منصور!»
دارم فکر می‌کنم که از اینجا واقعاً استفاده کنم و گه‌گاه چیزکی بگم. مثلاً برای شروع بگم که من زن/شوهر می‌خوام.
بعد از هر بروزرسانی فونت‌آرا باز میشه و این پیغام رو نشون میده. هر بار می‌بستم و می‌رفتم، امروز ولی کمی حس دیدن این پیغام فرق داشت.
در مدح و ستایش فونت‌های صابر راستی‌کردار این یکی دو روزه همه گفته‌اند. با این افزونه (فونت‌آرا) می‌تونید بیشتر وب‌سایت‌های با متن فارسی رو با فونت دلخواهتون نشون بدید. من وزیر رو بسیار دوست دارم و پیشنهادش میدم.
در تلاش برای فائق آمدن بر اضطراب کلاس رقص اسم نوشتم و امروز جلسه‌ی اولش رو رفتم. تابستون هم رفته بودم و به همین دلیل هم کلاس مقدماتی و هم کلاس میانی رو رفتم. همچنان بدترین عملکرد کلاس رو دارم، ولی از تابستون بهتر می‌رقصم. باشد که یه روزی واقعاً بتونم برم اون بیرون توی دنیای واقعی برقصم.
همه‌ی انرژی روزانه‌ام رو دارم صرف سانسور خودم می‌کنم. واقعاً دیگه نمی‌تونم اینجوری ادامه بدم. مستهلکم کرده.
دورم پره از آدم‌های زن‌ستیز و نژادپرست و بیشعور و خودنما که من هیچ نمی‌تونم بهشون بگم جز حرص خوردن و توی خودم ریختن. هم‌زمان اضطراب هم نمی‌ذاره که آدم‌های اطرافم رو عوض کنم. به آدم القا می‌کنه که همین‌جا گیر کرده‌ای و هیچ راه پس و پیشی نیست.
تصمیم گرفته‌ام که چند صباحی جستجوی برای ویرایشگر متن ایدئال رو کنار بذارم و از همین چیزهای دم دستی مرسوم استفاده کنم. اینکه چطور vim و emacs رو چنان شخصی‌سازی کنم که بشه دقیقاً همونی که من می‌خوام شده بود بهانه‌ای برای فرار از کارهام. امروز VSCode نصب کردم و گفتم هرچی که از اول خودش داره با بسته‌های معروفش کافیه برام. کارم به جایی رسیده که حتی نسخه‌ی متن بازش رو هم نصب نکردم؛ مستقیم نسخه‌ی مایکروسافت رو ریختم. ببینیم چیزها چطور پیش میره بعد از این.
امروز برای اولین بار رفتم پرنده‌بینی و بسیار بهم خوش گذشت. برنامه‌ی چند ماه آینده اینه که بتونم یکی دوتا سرگرمی اینجوری به زندگیم اضافه کنم.
به‌عنوان اولین بار هیچ پرنده‌ای رو تشخیص ندادم مطمئناً. یعنی حتی تلاش هم نکردم. فقط نشستم و نگاه کردم. خرهای وحشی دهاتمون هم کمی اون‌ورتر همون کوه بودند.
امروز سالگرد کشته‌شدن کارونه. توی این سال‌ها هر بار که این‌ها باز کسی رو می‌کشتند من یاد کارون می‌افتادم. کارون برام نماد همه‌ی اون‌هاییست که به‌خاطر ج.ا زندگی رو ندیدند و نچشیدند. همه‌ی اون‌ها که بی‌دلیل زندگیشون ازشون گرفته شد.
- The other Me :)
- @pooyan
Joined Aug 2023
