یادم افتاد که قرار بود هر وقت که از دست ج.ا. خلاص شدم به شکرانه‌اش از این تابلوهای «بغل رایگان» دستم بگیرم و همه‌ی آدم‌ها رو اینقدر بغل کنم تا کمبود محبت و بغلم جبران بشه. در عوض اما از وقتی که آمده‌ام اینجا هنوز نشده که کسی رو چنان که واقعاً شایسته است در آغوش بکشم. این همه‌اش عقوبت پرداخت نکردن شکرانه‌ایست که قرار گذاشته بودم. در اسرع وقت باید تابلویی دست‌وپا کنم و برم مثلاً لب ساحل بایستم و بی‌منت محبت بدم و بگیرم.